حلوای محلی «سَردوبوندو» یکی از دِسِرهای معروف و پرطرفدار استان بوشهر است که در فهرست میراث ناملموس کشور نیز به ثبت رسیده است.

حلوای «سَردوبوندو» (سَرده بن دو) مربوط به مناطق «شبانکاره» و «حیات‌ داوود» در شهرستان‌های دشتستان و گناوه است که ترکیبات آن، شامل خرما ترجیحا از نوع کبکاب به‌دلیل داشتن شیره زیاد، آرد، لِلِک(گَمَنه: بلغور)، ماست، روغن و کره محلی است.

برای طبخ این حلوای مغذی و پرطرفدار ابتدا کره را ذوب و از صافی رد می‌کنند، سپس للک را در روغن تفت می‌دهند و به کرۀ مذاب اضافه می‌کنند و چند دقیقه این مخلوط را هم می‌زنند. در ادامه چند دقیقه به آن زمان می‌دهند تا للک‌ها ته‌نشین شوند و روغن را جدا کرده و در گوشه‌ای می‌گذارند.

پس از آن، آرد را در ماهیتابه بو می‌دهند تا طلایی شود و زیر اجاق را خاموش می‌کنند و خرماهایی را که هسته‌شان را گرفته‌اند و در آرد بو داده‌اند، ورز می‌دهند تا حسابی مخلوط شوند. سپس مخلوط خرما و آرد را به لِلِک، اضافه می‌کنند و دوباره روی شعله آن‌ها را مخلوط و بعد ماست را نیز اضافه می‌کنند و در نهایت به همراه کرۀ آب‌شده که قبلا جدا کرده‌اند، مصرف می‌کنند.  

این حلوای محلی در اسفند سال ١۴٠١ با شماره ثبت ٢٨٣٢ در فهرست ملی میراث ناملموس کشور به ثبت رسیده است.  

بوشهری ها این حلوا رو خیلی دوست دارند، نه خیلی سفت میشه مثل حلوایی که‌در اکثر مناطق ایران درست میشه و نه خیلی شل و آبکی، طوری است که به قول خودشون دور انگشت بشه پیچید و خورد.
رازش هم اینه که خیلی باید هم بخوره تا جا بیفته، خیلی خوش مزه است رفتید بوشهر حتما امتحان کنید.