توضیحات
دخمه
به اعتقاد زرتشتیان باستان پیکر درگذشتگان ناپاک بوده و با دفن آنها خاک آلوده می شد، به همین منظور در بلند ترین جای اطراف محل سکونت شان بنایی مدور و بدون سقف از سنگ می ساختند که گودالی هم در وسط آن بود، درگذشتگان را آنجا رها می کردند تا توسط پرندگان گوشتخوار خورده شوند و در نهایت استخوانهای آنها هم توسط فردی که گویا برای مجازات به آنجا تبعید شده بود در گودالی که به آن استودان می گفتند ریخته میشد، اینجا را دخمه و یابرج_خاموشان هم می گویند.