لباس سنتی شیراز یکی از لباس های زیبای سنتی ایران است، که هنوز مورد استفاده افرادی قرار می گیرد که اصالت و سنت های گذشته خویش را فراموش نکرده اند. زنان ایل همچنان به لباس اصیل خود عشق ورزیده و جز در حالات استثنایی و یا شهرنشینی، حاضر نیستند این پوشش خود را از دست بدهند.

استان فارس مهد کوروش و هخامنشیان است و لباس سنتی مردم استان فارس از قدیمی ترین لباس های ایرانیست.

بدون شک لباس اصلی قشقاییها یکی از زیباترین و پوشیده ترین و آزادترین لباسی است که می‌توان در هر زمان و در هر محیطی از آن استفاده کرد.

ایل قشقایی، ‌دارای تمدن و فرهنگ و لباس مخصوص به خود است. در سال 1997 میلادی در جشنواره لباسهای محلی در تهران، لباس قشقایی زیباترین لباس شناخته شد. این زیبایی بیشتر به خاطر ظاهر لباس و طرز پوشش آن است.

لباسهای محلی مردان و زنان قشقایی جاذبه های خاصی دارد و آوازه آن تا دوردست ها نیز رفته و امروزه به یکی از مهمترین جاذبه های فرهنگی این قوم تبدیل شده است. 

با توجه به اینکه زنها در کارهای ایل نقش فعالی دارند نوع پوشش آنها نیز بسیار مهم است. شاید زیبایی لباس زنان قشقایی و پوشش خاص آن با هیچ لباسی قابل مقایسه نباشد؛ از این رو  امروزه در بیشتر محلات غیرقشقایی نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

در قرن‌های نوزدهم و بیستم، لباس زنان قشقایی شبیه لباس دیگر زنان عشایر جنوب غربی ایران بود. آنها این لباس را تا 1350 حفظ کرده و تا 1370 با تفاوت‌هایی هنوز می‌پوشیدند.

لباس محلی زنان و مردان با یکدیگر متفاوت است. لباس محلی زنان شیراز در رنگ های شاد و متنوعی وجود دارد و برگرفته از طبیعت است. لباس زنان عشایر قشقایی برای تحرک و کار کردن هیچ محدودیتی ایجاد نمی کند و تناسب آن با فصول مختلف سال و محافظت از سرما و گرما و با رعایت ارزش اقتصادی آن برای خانواده مثال زدنی است.

پوشاک زنان عشایر از قسمت های مختلفی مانند کلاهک، آرخالق، تنبان، پاپوش، روسری، پیراهن، دامن (قر) تشکیل شده است.

کینگ یا پیراهن زنانه:

کینگ یک پیراهن زنانه بلند از شانه تا قوزک پا است که از پایین تا نزدیک کمر دارای چاک است و یقه آن کامل بسته شده و آستین آن تا مچدست است. چاک بلند پیراهن آن را به دو قسمت جلو و عقب تقسیم می کند و سبب می شود زنان شیرازی بهتر بتوانند به کار و فعالیت بپردازند.

تورکی تمبان:

تورکی تومبان یک پوشش دامنی بلند با چین های فراوان است که از پارچه سبک تهیه می شود. چین های فراوان تورکی تومبان به علت این است که هنگام وزش باد و جمع شدن یک طرف دامن، چین های بعدی جای آن را گرفته و پوشش از بین نرود. برای زیبایی بیشتر تومبان یک یا دو تنبان تورکی روی هم می پوشند و از پارچه بیشتری استفاده می کنند.

چارقد:

زنان عشایر شیرازی برای پوشاندن موهای خود از پارچه ظریف و نازک با طرح های خاصی استفاده نموده و از آن به عنوان روسری، استفاده کرده و قسمت سر به جز صورت را با آن می پوشانند. زنان شیرازی برای تزئین چارقد آن را مهره یا ملیله دوزی می کنند.

آرخالق:

در اغلب فصول سال زنان عشایر لباسی زیبا و گرمی که پوششی محافظ بوده و موجب وقار و سنگینی لباس می شود، به نام آرخالق را روی لباس خود می پوشند. این لباس در زیر بغل چاک داشته و سبب می شود دست ها به راحتی حرکت کنند.

دستمال یا یاغلوق:

زنان عشایر شیرازی بر روی چارقد پارچه ای به نام دستمال یا یاغلوق را به پیشانی بسته شده و در پشت سرخود گره می زنند تا از سر در برابر سرما و وزش باد، محافظت کند. جنس این دستمال از پارچه های قیمتی مانند ابریشم و حریر است و در بالای پیشانی به وسیله سنجاق یا گل طلا، به چارقد متصل می شود.

لباس محلی اوز:

لباس محلی اوز و لباس عروس در جنوب استان فارس توسط تعداد اندکی از زنان هنرمند شهر «اوز» دوخته می شود. برای تزئین شلوار، روسری، کلاه، پیراهن، جلیقه زنان و لباس کودکان زنان هنرمند خوس بافی انجام می دهند. خوس بافی از هندوستان به ایران راه یافته و خوس از الیاف نقره ای تشکیل شده که بافته می شود.

برخی از قسمت های لباس اوز:

-بَلَ :روسری بزرگ خوس دوزی زنان محلی شیراز

-برگک:آویزهای طلایی کوچک متصل به چنار

-اشرفی:سکه های طلا در گلوبند

-گز:goz میله های طلایی در گلوبند

-کوش سغری:کفش چرمی با نوک باریک و با زنگوله (کفش ساغری)

-میلی:حلقه نقره ای با دانه های درشت از سنگ های قیمتی برای زینت بخشیدن به مچ پا

-ماهک:آویز طلا برای پوشاندن پیشانی

-هل:آویز از مروارید برای پوشاندن پیشانی

-چمبر:دستبند بزرگ طلایی با برجستگی مانند خار

-پتری:حلقه طلایی برای بستن به پره بینی

-کره باغی:کلاه خوس دوزی شده

-جم:پیراهن با یقه و سر دست زری دوزی اطلسی

-ننتای گشاد:دامن بلند اطلسی با حاشیه دوزی نقره و زری

-دستمال کچه:دستمال حریر سه گوش برای بستن زیر گلو

-بل:روسری بزرگ خوس دوزی شیفون

-جلوی:تسمه از طلا برای بستن زیر گلو و دور سر

-شیخپ:گلوبند بزرگ از سنگ های قیمتی و طلا

-چنار:دایره های بزرگ طلایی از گلوبند

لباس زنان قشقایی با رنگارنگی و تنوع اش شناخته می شود. زنان قشقایی هیچ گاه صورتشان را نمی پوشانند. آنها کفش های دست ساز معمول در ایران را به پا می کنند.